Sluitingstijd
door Brian McMullan
Welk goed als waarheid verdriet aandraagt
en de dobbelstenen anders rollen
Mij tot getuige roepen bij jouw dwaasheid
je hand te houden en blijven, als het fruit
verzuurt, tussen jouw dijen is weggerot.
Vanuit de vesting van iemand anders’ armen
en hoop je medelijden voor mij vrijgezel
Toen voldaan jezelf in bed vergeven
in al mijn schouwen de pijn ging spoken.
Vaarwel mijn liefde, uit mijn ogen,
en wees zacht nu ik je heb vermaakt
Vraag me niet je nog bij te lichten
de zon reeds schijnend op jouw ziel
en op mijn zoek naar nieuwe wegen.
*vertaling vanuit het Engels Antonin Cee
