Een kleine, maar mooie tempel
Wat Doi Thaen Phra Pa Luang ligt in Pa Phai, San Sai, op een 25 km van Chaing Mai, in een bosrijke omgeving. De tempel dateert van 1924, en is volledig in hout gebouwd. Er zijn geen nagels gebruikt, alles is in elkaar gezet met houten pinnen. Bijzonder vreemd is dat het Boeddha beeld met zijn rug naar de ingang van de tempel zit. Waarschijnlijk is dit uniek voor Thailand. Volgens een verhaal zou het zo zijn dat het beeld vroeger op een steen stond, en deze zou omgevallen zijn. Boeddha zou zo gevallen zijn dat hij met zijn gezicht naar de rots keek.
De mensen dachten dat het de wil van de Boeddha was dat hij naar de rots zou kunnen kijken, en hebben het beeld dan in die richting terug geplaatst. In 1924 heeft de toenmalige heerser van Lanna, koning Bunyawat Wongmanit, er het huidige tempeltje rond gebouwd.
De rots van de kluizenaar van Doi Thaen Phra Pa Luang
Nu kijkt de Boeddha dus steeds naar de rots waar hij vroeger een kluizenaar heeft ontmoet. De kluizenaar woonde in een grot onder de rots, en worstelde met een aantal vragen over het bestaan. Boeddha zelf is hem komen opzoeken, en heeft hem geholpen met het oplossen van zijn levensvragen. Door een verzakking van de rots is de ingang van de grot verdwenen, maar vroeger kon men er nog een kleine opening van vinden. Wanneer men een muntstuk liet vallen in de spleet dan hoorde men deze oneindig lang op de rotsen kletteren. Het leek wel of de grot geen bodem heeft.
Het houten Boeddha beeld van Doi Thaen Phra Pa Luang, heet Luang Po Tan Jai (หลวง พ่อ ทันใจ). 
De kleine zijdeuren zijn versierd met schilderingen die mythische gevechten uitbeelden.
Geen grote Naga langs de ingang van de tempel, wel twee kleine leeuwen die de tempel bewaken.
Op een honderdtal meter voor de ingang van de tempel is er in 2016 een slapende Boeddha op een mooi versierde sokkel bijgemaakt.
Meer werk van mij vind je hier.
© Lode Engelen, foto’s genomen op 18.11.2020 in Pa Phai, San Sai, Chiang Mai.
‘ In 1924 heeft de toenmalige heerser van Lanna, koning Bunyawat Wongmanit, er het huidige tempeltje rond gebouwd.’
Volgens mij was dat de heerser van Lampang. In 1924 had Lanna al geen heerser meer. Koning Chulalongkorn had het koninkrijk Lanna al ingepikt. Lampang volgde. Als ze mij vroegen ‘Waar woon je? ‘dan antwoorde ik altijd ในอาณาจักรล้านนา nai anachak lanna ‘in het koninkrijk Lanna’. Sommigen keken boos, anderen moesten lachten.
Pa Phai, San Sai, ป่าไผ่ Pa phai betekent ‘bamboebos’.
Einde les.
Tino, je hebt natuurlijk gelijk, heerser van Lampang was beter geweest, want het is wel degelijk de leider van Lampang Bunyawat Wongmanit geweest. De link op zijn naam laat dat ook duidelijk zien. Ik heb Lanna gebruikt omdat dat meer aangeeft in welke streek van Siam de tempel ligt. Van dat bamboe bos is niet veel meer te zien, maar de betekenis is wel juist.
Tempels en Boeda beelden, het zijn dankbare en mooie foto objecten. Lode maakt er goed gebruik van.
Berthy