In doodsangst sloegen de Rohingya op de vlucht
Historici, analisten, diplomaten, journalisten en andere Myanmar-deskundigen voorspelden het tijden geleden al: eens vluchten de Rohingya-moslims massaal uit Myanmar. De afgelopen vier weken is juist dat gebeurd. Meer dan 400.000 Rohingya zijn in een ongekende doodsangst hun land ontvlucht. Op de vlucht voor bruut geweld, gingen ze een onbekende toekomst tegemoet. De vaak al generaties lang in Myanmar wonende moslims lieten brandende dorpen achter zich. Velen verloren familieleden, bijna allemaal raakten ze al hun bezittingen kwijt.
Tekst en foto’s: ©Ate Hoekstra
Sommigen liepen door de jungle en staken een rivier over. Anderen kwamen over zee. Allemaal kwamen ze in Cox’s Bazar terecht, een heuvelachtig kustdistrict in Bangladesh. Het is hetzelfde gebied waar al zeker veertig jaar Rohingya Moslims naartoe vluchten om te ontsnappen van de onderdrukking in Myanmar. Al ver voor hun komst woonden er naar schatting 400.000 Rohingya in het gebied.
Met de toevloed van de nieuwe vluchtelingen kan hun aantal oplopen tot 1 miljoen. Ter vergelijking: in Nederland vroegen vorig jaar 18.171 vluchtelingen asiel aan. 1 miljoen vluchtelingen is dan ook veel meer dan het arme en overbevolkte Bangladesh aan kan.
Voor dagblad Trouw was ik afgelopen week in Cox’s Bazar om verslag te doen van wat niet anders omschreven kan worden dan als een exodus. Ik sprak mensen die dagen door de jungle hadden moeten lopen, en nu geen idee waar ze naartoe moesten voor eten of onderdak.
Ik sprak een moeder wiens dochter door soldaten was vermoord. Ik luisterde naar een huilende vader die me vertelde dat twee van zijn kinderen ziek waren en dat niemand hen kon helpen. Ik interviewde jonge mannen die zo kwaad en gefrustreerd waren dat ze naar de wapens willen grijpen om terug te vechten. Ik zag vluchtelingenkampen die met het uur, nee, met de minuut groeiden en groeiden; kampen waarin alles een gebrek is: voedsel, water, hygiëne, medische zorg, zelfs een schone plek om uit te rusten ontbreekt.
Hoewel ik mezelf voornamelijk als een schrijvend journalist beschouw, nam ik af en toe wat foto’s. Als aanvulling op mijn woorden, maar misschien ook wel om dat vast te leggen wat ik in woorden niet kon vangen. Een aantal van die foto’s is hieronder te zien. Mijn verhalen stonden de afgelopen week in de krant en zijn online nog te lezen. Bijvoorbeeld hier en hier.
.
