Laten we het nu dan even hebben over Chakrabhand Posayakrit (Bangkok 1943), de nationale trots van Thailand. De man die er door zowat iedereen op handen gedragen wordt. Ondanks dat blijft hij de bescheidenheid zelve, noemt zich nooit “een kunstenaar” wegens te zelfverheerlijkend maar gewoon “een schilder”.
“Ik luister graag naar Thaise muziek en houd erg van Khon (traditionele Thaise gemaskerde dans), Lakorn (Thais danstheater) en lees vooral onze eigen oude literatuur”. In een interview geeft hij zo perfect weer welke thema’s hem blijvend boeien en bijgevolg onderwerp werden van zijn werk. De Thaise cultuur staat zondermeer centraal gul overgoten met een nostalgisch sausje.
Naast schilderen creëert deze artistieke duizendpoot ook de poppen die hij eigenhandig hanteert in zijn poppentheater, ja ook hun kostuums, hoofdtooien en complete decors met bijzonder veel aandacht voor elk detail. De verhalen die er worden gespeeld, zijn uiteraard scènes uit de traditionele mythologische literatuur (Ramakien). Het is ondermeer daarom dat Chakrabhand Posayakrit tot beschermer van het Thaise culturele erfgoed uitgroeide.
Vertederend mooi, sierlijk, zacht en als je er lang naar kijkt is het alsof schilderijen en poppen een therapeutisch/kalmerende en hypnotiserende kracht hebben.
Ik ben er alleszins helemaal zen van geworden.
Dit is deel 37 in deze serie, waarin Roger Stassen op zoek gaat naar Schoonheid in Azië. De vorige aflevering vindt u hier.
Prachtig, allemachtig 😀
Berthy, Chiang Mai.