Umpang, één van de meest ongerepte stukjes natuur in Thailand. Met een oppervlakte van 4.325 km², en volledig ingesloten tussen andere grote natuurgebieden is het niet bepaald een stukje, maar een heel groot stuk natuur.
Umpang kun je enkel bereiken langs de (enige) weg die begint in Mae Sot . Een vijf uur durende rit over een sterk kronkelende bergweg geeft onderweg adembenemende vergezichten, mooie kleine dorpjes met hier en daar kraampjes langs de weg waar de mensen hun lokaal geteelde groenten verkopen. Dit alleen al maakt de rit de moeite waard.
Umpang is een ” wildlife sanctuary “, en geen nationaal park. Dit houdt in dat de toegang sterk beperkt wordt om de wilde dieren zoveel mogelijk vrij te laten leven. Volgens schattingen zijn er in Umpang nog een 70 tal wilde tijgers te vinden. Toegang krijg je alleen na aanvraag van een vergunning. En zelfs dan kun je er enkel rondlopen onder begeleiding van gidsen.
Voor goed getrainde sportievelingen is er mogelijkheid om aan wild water rafting en een aantal bergwandelingen te doen. Hiervoor kan je de lokale tour organisatoren aanspreken die voor de nodige formaliteiten zorgen.
Een paar fotos om deze sub tropische pracht te tonen.
Het begin van de rivier Mae Klong.
Verder op de rivier waar hij in een steile kloof zijn weg zoekt. Met een gordijn van water dat van de steile wand afloopt.
De Thi lo su waterval staat op de werelderfgoedlijst van Unesco en word algemeen beschouwd als de zesde mooiste waterval ter wereld !
Eén van de drie verdiepingen van de Thi Lo Su.
Bron van één van de vele kleine beekjes in de uitgestrekte wouden.
Vroege ochtend in het wildlife sanctuary. De zonsopkomst dompelt heel de scene in een zacht licht, en in de verte hoor je de gibbons roepen om hun territorium af te bakenen.
Een bamboe brug over één van de vele riviertjes.
Een olifantenpad loopt over een bergkam. Foto: Patchaneeboon Charoenpiew.
Lode Engelen, jaargang 1952. Hield zich in actieve carrière bezig met röntgenapparatuur. Onmiddellijk na zijn vervroegde pensionering in 2013 is hij met levensgezellin Pat, een Thaise antropologe, permanent in Thailand gaan wonen. Lode is amateur-fotograaf, en probeert leven en cultuur van de Thai vast te leggen. Pat is de perfecte partner om hiervoor deuren te openen. Meer werk van Lode op <a href="http:/www.lodeengelen.be
4 Comments
Prachtige impressies van dat natuurgebied.
De zonsopgang is onwaarschijnlijk mooi.
Lang moeten wachten op een vergunning?
Dat viel wel mee, in december aangevraagd, voor februari. Was wel maar een vergunning om te mogen rondlopen daar met hun gidsen. Vergunning voor onderzoek duurt meer dan twee maanden.
De foto’s spreken voor zich Lode. Inderdaad een prachtig stuk ongerepte natuur.
En laten we hopen dat dat zo blijft, en niet een of andere malloot ooit toestemming krijgt er resorts of andere toeristische bouwsels neer te planten.
Las jaren geleden al over Umphang, in ‘ Three Pagoda’s ‘ een reisboek van Christian Goodden. Verplichte lectuur als je meer wilt weten over deze streek. Schrijver claimde toentertijd ( jaren 90 ) de eerste blanke reiziger in het gebied te zijn geweest.
En als ik me goed herinner was er bij de waterval een bepaalde sekte die slagtanden vereerde. Maar of dat nog zo is op dit moment?
Het massatoerisme zal er niet zo snel komen denk ik, dichtstbijzijnde stad die bereikbaar is per auto is op 160 km over een kronkelende bergweg, vijf uur duurt de rit als je niet te traag rijd. Van die slagtanden heb ik niks gehoord of gezien nu…
Prachtige impressies van dat natuurgebied.
De zonsopgang is onwaarschijnlijk mooi.
Lang moeten wachten op een vergunning?
Dat viel wel mee, in december aangevraagd, voor februari. Was wel maar een vergunning om te mogen rondlopen daar met hun gidsen. Vergunning voor onderzoek duurt meer dan twee maanden.
De foto’s spreken voor zich Lode. Inderdaad een prachtig stuk ongerepte natuur.
En laten we hopen dat dat zo blijft, en niet een of andere malloot ooit toestemming krijgt er resorts of andere toeristische bouwsels neer te planten.
Las jaren geleden al over Umphang, in ‘ Three Pagoda’s ‘ een reisboek van Christian Goodden. Verplichte lectuur als je meer wilt weten over deze streek. Schrijver claimde toentertijd ( jaren 90 ) de eerste blanke reiziger in het gebied te zijn geweest.
En als ik me goed herinner was er bij de waterval een bepaalde sekte die slagtanden vereerde. Maar of dat nog zo is op dit moment?
Het massatoerisme zal er niet zo snel komen denk ik, dichtstbijzijnde stad die bereikbaar is per auto is op 160 km over een kronkelende bergweg, vijf uur duurt de rit als je niet te traag rijd. Van die slagtanden heb ik niks gehoord of gezien nu…