Dochterlief is kampioene espressomaken. Tevens zeer prille, zeer eigenwijze teenager. Onlangs visite over de vloer. Lekker eten, gezellig. Koffietje? Ja graag. Vader schept een beetje op over dochter en zie daar staan drie geurige café voor onze neuzen. En, lekker? vraag ik. Het verwachte enthousiaste ‘héééérrrrlijk’ blijft uit. Ik vraag. ‘Ja hoor, best lekker’, klinkt het zuinigjes. Ik ruik lont en roep de koffieprinses. Wat blijkt, ze heeft met één portie koffie niet één maar drie kopjes ‘getapt’. Snel klaar voor vervolg van de online-chat met ‘vrienden’. Sorry zegt ze en maakt nieuwe espresso’s. Bezoek weg, praten. Ze blijkt boos. Ik had haar niet moeten ‘ontmaskeren’ in bijzijn van mijn vrienden. Lose face! En wat denk je van mijn face als jij slootwater aan gasten serveert? vraag ik. Niets, antwoordt ze, jij bent buitenlander. Goed zo, zeg ik, want ‘farang’ schenken, dát is bij ons ‘not done’.
Prachtig Hans, een glimlach op mijn gezicht. Ik zie het zo voor me, al geloof ik niet in dé cultuur of dat een gedraging dus typisch Thais is. Maar dat dochterlief zich publiekelijk afgefakkeld zag -wat niet zo bedoeld was- kan ik bij inkomen. Volgende keer zal het vast goed gaan, of zet ze geen koffie meer voor je? 555