Een concert van krekels
aangevoerd door een nachtegaal,
overstemd door een hevige bui
Lang kijk ik
naar het weerlichtende landschap
Het is nog vroeg
Ik ruik de aarde
in een overmaat aan maan
De nacht heerst,
een enkel schip
getuigt nog van leven
Verder gaat mijn blik
over de Mekong naar zee,
nauwelijks zichtbare kabbelingen
worden mijn wensen
De sterke stroming draagt me,
verdeelt me over de wateren,
voert me terug naar de schelp op het strand,
naar waar ik niets verover
en toch geen vreemdeling ben
In het eerste uur ontwaak ik
met de kustbewoners
Onbewogen blijf ik,
slechts betrapt op bloedsomloop
Tot de middag daalt
en handen zich in gebed hullen
Dan hoef ik niets meer uit te leggen
en gaat mijn zicht geruisloos over
in de mateloze vlakte
Meer van Stasio op Trefpunt: Economie
Foto Mekong: Tripadvisor.be
Geef als eerste een reactie