Het gedicht op woensdag: Ruimte

De naadloze zangeres
zingt draadloos
voorbijgangers van de fiets

De telefoniste leest bijziend
het telefoonboek voor aan iemand
die even romantisch met Peking wil bellen

De chirurg wacht vaardig
op zijn late patiënt
De moeder vertroetelt het kind
zonder gewenning

De vader doet
zijn werkplaats eer aan
Zelfs de houten beelden
die onder zijn handen
groeien als bonen
leven op als twee vrienden
zich na een regenbui
met elkaar verzoenen

Ik hou het niet uit hier
Er zijn teveel ‘ja’s’,
geloken ogen,
hoofden nederig gebogen

Geef mij maar wreed verwijt,
huichelende handdruk
en dossiers uit de hel

Meer poëzie van Stasio op Trefpunt: Verbinding