Een zeer goede vriendin van mij, van wie ik overtuigd ben dat zij het beste met mij voorheeft, vroeg mij onomwonden waarom ik nog verder wilde. Zij doelde op de repeterende ziekenhuisbezoeken met daaraan verbonden alsmaar nieuwe behandelingen om mij als wrak boven water te houden. Tja, waarom wil ik nog verder. Hier was niet eens makkelijk antwoord op te geven. Voltooid leven? Nou nee, dat gevoel heb ik nog niet. Wat ik nog zou willen bereiken dan? Zou het niet weten. Voor mijn gevoel heb ik geleefd op de top van mijn kunnen ook al stelde dit in andermans ogen misschien niet zo veel voor. Voor mij was het genoeg. En op dat genoeg wil ik nog een poosje voort. Vegeterend op het verleden.
