Met mijn benevelde hoofd vond ik nog een blikje Haricots verts. In het keukenkastje naast het peper en zout, paprikapoeder, Cayenne peper, nootmuskaat, kruiden die mijn maaltijden moeten opvrolijken zoals ik mij ooit voornam. Met afgrijzen kijk ik naar het blikje. Groenten. Gezond en vol met vitamines die een mens nodig schijnt te hebben. Mijn benevelde hoofd is het gevolg van de après golf waarbij het bier rijkelijk vloeide. Waarbij de gesprekken gingen over gemiste putt’s en meer van dit soort onzin. Vanmorgen zag ik mijn speeltje nog via Skype. Of ik haar miste. Zij mij wel. Wanneer ik weer dacht terug te komen. Weet niet. Het moet niet te lang meer duren. Wanneer mag ik dood, vroeg ik mij af. Bekeek het blikje Haricots verts en flikkerde ze als sperzieboontjes in de afvalbak.
