Het vak fotograaf bleek een vak van keihard werken. Twaalf uur op stap met een bruidspaar was heel normaal. Vanaf het moment dat de bruidegom met bruidsboeket aanbelde bij zijn aanstaande tot aan het moment dat het stel vertrok van het feest. En dan de volgende dag in alle vroegte op een scheepswerf een tewaterlating fotograferen of voor de verzekering een schade in een machinekamer. Kortom, ik werkte mij drie slagen in het rondte en vond het heerlijk. Bleek ik dus helemaal geen niksnut maar een volwaardig aanhanger van het arbeidsethos.
Als ik slaap ben ik niet alleen. Dromen vullen mijn eenzaamheid. Tussen slaap en waken volgen de herinneringen zich op. Soms schiet het van hot naar her. Is het moeilijk hier synchroniciteit in te brengen. Maar levensecht is het allemaal wel. En verbazend elke keer een stuk van je leven gevoelsmatig weer mee te maken. Misschien dat ik daarom zo uitgeput ben.
Foto tegel: Steven Dijkshoorn fotografie
Geef als eerste een reactie