Gisteren kreeg ik bezoek van twee oude vrienden die zich bezig houden met de edele zeilsport. Nou ja, sport. Ik ken geen enkele sport waarbij het gebruikelijk is tijdens het beoefenen ervan flink in te nemen, zodat je je nog maar half bewust bent van de zelfkastijding waarmee je bezig bent.
De gesprekstof die de heren meebrachten laat zich raden. Termen waarvan ik dacht ze vergeten te zijn schalden door de tuin waar wij zaten en ik werd weer geconfronteerd met Bulletalie, landvassie, schootvoering, springetje zetten . . . en zo meer. Maar ook met voor mij bekende en minder bekende havens aan de zuidkust van Engeland, of de noordkust van Spanje. Een sprong in het verleden. Een ver verleden toen het leven nog een simpel iets was. Tenminste zolang de jenevervoorraad strekte.
