In Peter Mason’s ‘Before Disenchantment’ viel mijn oog op een Indiase miniatuur uit ca 1580 van de ‘Wak Wak’ boom, ongeveer zoals de illustratie hiernaast. In die eeuwen was het niet heel ongewoon om reizigers te ontmoeten die konden zweren dat vogels, lammeren of zelfs mensen aan bomen groeiden. Maar hier was iets anders aan de hand.
De Wak Wak boom gaat onder vele namen, waaronder, in Thailand, Nareepol of Nareephon, wat beide ‘Fruitmaagd’ schijnt te betekenen. Fruitmaagden zijn mythische wezens, beschreven in religieuze Thaise teksten.
Volgens de Thaise mythologie groeien in het Himavanta Forest bomen die vruchten dragen in de vorm van vrouwen. Die vruchten zijn mooi, en om te zien Sweet Sixteen. Mannen vallen er voor. Als de vrucht valt wordt hij opgegeten door vogels die erop afkomen als ‘beren op honing’, lees ik op internet. Op de afbeelding hiernaast is er niet alleen een vogel maar ook een harpij die vol ongeduld wacht op een gevallen vrouw.
De meisjes worden ‘geboren’ met hun voeten eerst en blijven nog 7 dagen aan hun hoofd hangen. Tempels in Thailand zijn vaak versierd met muurschilderingen en houtsnijwerk waarop jonge mannen te zien zijn die, gewapend en wel, de maagden van de boom willen halen. Die protesteren niet als ze worden meegenomen door de hitsige plukkers.
Een andere mythe vertelt hoe de door de god Indra geplante bomen met fruitmaagden dienden als afleiding voor mannen die het hadden voorzien op prinses Maddi, de vrouw van Prins Vessantara die verbannen was, volgens het verhaal. Mocht een kluizenaar zich vergrijpen aan een vrucht dan was hij zijn magische krachten kwijt. Er waren er die geloofden dat het echte maagden waren. Pas als ze waren afgevallen en verdroogd konden ze worden opgeraapt door gewone mensen.
Op internet zijn filmpjes en foto’s te vinden van een zg ‘echte’ boom vol fruitmaagden. Dat is natuurlijk onzin, maar de legende is nog springlevend in Thailand, en een andere boom die lange vruchten heeft wordt gebruikt om de maagden uit te snijden, die grif worden verkocht. Niet altijd alleen maagden trouwens, vaak ook mannetjes of een paar. Leuk voor toeristen.
De legende kent meerdere variaties. Bovenstaand stuk printscreende ik uit de site van de Pakistani Ali Pirzada die veel over de bomen op zijn site heeft, helaas in het Pakistaans. Maar toch: http://dawaterohaniat.blogspot.nl/2012/04/ilm-al-limiya-hidden-spiritual-secrets.html Uit zijn website blijkt dat de legende van de hangende maagden zeker niet alleen in Thailand voorkomt, maar ook in Sri Lanka, India, en in de moslimwereld. Hieronder enkele voorbeelden:
En hieronder de bijgesneden gedroogde WaqWaq maagden en hun minnaars, zoals ze op de markt worden verkocht……
Eerder op Trefpunt van Loes Modderman: Boeddha’s bloemetje
In het Thais staan ze bekend als นารีผล [ na-ri-phon]. Je schrijft een L op het einde maar die spreek je uit als een N. Phon spreek je uit met een stijgende toon, alsof je een vraag stelt: phon?.
Even snel op wikipedia gespiekt en daar staat: “The Nariphon (Thai: นารีผล, from Pali nārīphala), also known as Makkaliphon (Thai: มักกะลีผล, from Pali makkaliphala”. Dat pali deed me aan ons phallus denken maar ik zie daar zo 1-2-3 een verband want phallus komt uit het latijns van het grieks.
In de Isaan kun je ook bijzondere versies van de Nariphon vinden, waar blote dames aan de boom groeien en hitsige mannen de bomen beklimmen. Ik heb de muurschilderingen met veel genoegen bewonderd.
Tino heeft er eens aandacht aan besteed aan de hand van het boek ‘Buddhist Murals of Northeast Thailand’. Zie:
https://www.trefpuntazie.com/de-ziel-van-de-isaan-4-en-slot/